Kościarnia - mała enklawa na terenie Starego Sosnowca, na której w roku 1853, po wykupie gruntów od hrabiego Stolberg de Wernigerode, Ignacy Niewiadomski zbudował fabrykę sztucznych nawozów chemicznych, zwaną popularnie przez okoliczną ludność - Kościarnią. W chwili gdy budowano ten zakład wokół nie było żadnych zabudowań, tylko rozciągały się pola uprawne, a obok Kościarni przebiegała tradycyjna droga z Niwki przez Sosnowiec, Stary Sosnowiec do Milowic (dzisiejsza ulica Piłsudskiego zachowuje mniej więcej ówczesny trakt). Kościarnia często zmieniala właścicieli; od 1864 roku była w posiadaniu Teodora L. Schernera, w 1875 roku nabył ją Paweł Lamprecht, który eksploatował ją do roku 1894. Mimo, iż zakład już dawno nie funkcjonował a wokół powstawały liczne zabudowania, rejon ten nadal tradycyjnie nazywano Kościarnią. Z czasem w nieczynnych zabudowaniach dokonano licznych przeróbek i zamieniono je na domy mieszkalne, które istniały jeszcze do lat 70-tych obecnego stulecia; przez cały czas starzy mieszkańcy tej dzielnicy nazywali ów katastr zabudowań Kościarnią.
Źródła[]
- Jan Przemsza-Zieliński Sosnowiec Znany I... Nieznany (1992), Sowa-Press, Wydanie specjalne pisma Ekspres Zagłębiowski.